Hoe leuk is dat!

Een land met zoveel verschillen verkennen! We gingen met z'n vieren naar de zee.

Dat was een lange rit want we gingen naar: Rehoboth, Lodge wildpark Bagatelle, Sossusvlei, Mariental, Death Valley, Sesriem kloof, Namib dessert, Swakopmund, Walvis Bay.

Op de terug weg zijn we de snelste weg gereden via Omaruru, Etjo, Kalkveld, Outjo.

Vroeg op want er is nog zoveel te zien! Daar gingen we onze auto vol geladen met kampeer spullen. Niet elke dag wilden we kamperen. We hadden al een afspraak gemaakt om 2 nachten te slapen in een Lodge-wildpark Bagatelle. Eénmaal daar aangekomen kijk je je ogen uit. Struisvogels, orix, hertebeesten, wildebeest, pauwen, grondeekhoorn, te veel om op te noemen. Heel speciaal was de cheeta. Er zijn verschillende cheeta's in dit park. Sommige gevangen anderen lopen los. Deze zijn dan afgescheiden door een hek gezamenlijk met ander dieren. Het is dan ook een groot park waar deze dieren heerlijk hun eigen territorium kunnen behouden.

Een rondrit hebben we gemaakt in een speciale safari wagen van Bagatelle zelf en vrienden van ons hadden ons meegenomen voor een privé rit.

Eerst gingen we naar de tamme cheeta. We mochten mee naar binnen. Daar werd hij gevoerd. De gids vertelde dat hij vol geduld deze dieren tam maakt. Boeren met vee kunnen hem inschakelen om de cheeta te vangen in plaats van de cheeta af te laten schieten. Het gebeurt ook wel dat er een volwassen cheeta word afgeschoten en dat er dan nog een jong is. Soms word deze dan ook door deze "cheetafluisteraar", opgevangen. Als we wilden konden we de cheeta ook aaien. We stonden in een halve kring te praten half bevangen door de zon en te luisteren naar de "cheetafluisteraar" kwam de cheeta van opzij en kwam op Marga af en wilde op zijn achterpoten gaan staan. De "cheetafluisteraar" gaf hem een ram met de voederbak. "Hij wilde spelen" zei de "cheetafluisteraar".

Mariental daar hebben we de Koninkrijkszaal gezien. We waren er naar op zoek. Heel toevallig kwamen een pionier tegen die taxi chauffeur is. Hij woont bij de Koninkrijkszaal samen met zijn vrouw. In Bagatelle hadden wij met hun kennis gemaakt. De taxichauffeur zei dat de kinderen die hij moest ophalen, wel even konden wachten hij ging ons toch maar even de Koninkrijkszaal laten zien. Het was een prachtige Koninkrijkszaal met woningen aan de achterkant. Wat opvallend was dat er een foto en kaart hing van de gemeente Ede uit Nederland. Daar kwamen de kinderen al aan van een school vanaf de overkant die de taxichauffeur moest ophalen. Grappig nu kwamen ze naar hem toe.

In Namibië zijn de wegen lang niet altijd geasfalteerd. Je komt er bijna niemand tegen. Wildpark Etosha is even groot als Nederland. In Nederland leven we met 17 miljoen mensen. In heel Namibië leven twee miljoen mensen. Onderweg op een greffelroad naar onze volgende verblijfplaats zagen we een ezelskarretje staan. Eénmaal dichterbij bleek het een vrouw te zijn die op een krukje voor haar caravan zat. Door de warmte en onze snelheid reden we haar voorbij. Toen we bij de camping aankwamen, pas na een uur rijden, kwamen we een Afrikaan tegen die ons vroeg of we zijn vrouw hadden gezien met caravan. Hij had problemen met de trekhaak. Wij voelden ons wel schuldig dat wij niet voor die vrouw gestopt hadden.Maar die Afrikaan. Waarom was hij niet eerder afgeslagen om hulp te vragen bij een Lodge? Die kwamen we genoeg tegen.

Sossusvlei- Woestijn. Het was wel even wennen vanuit de weelde van Bagatelle in een klein tentje. Ik noem het een ploep tentje, want je haalt de tent uit de zak en hij springt ploep door de ringen in zijn vorm. Alleen deze geleende tent had een gat in de onderzijde. We waren toen in de woestijn daar, kunnen slangen en schorpioenen zijn. Wanneer wij onze luchtbedden hadden opgepompt merkten we dat deze net niet pasten dus, proppen maar. Het gat in de onderzijde werd door de spanning nog groter. De wind wakkerde om ons heen. Ons tentje dreigde op te steigen! Naar wij dachten, "Duck tape dat is onze redding". Dit bleek niet voldoende te wezen. Wat was het warm in de tent. Veel te warm voor de slaapzakken. Dus propte we deze maar boven op de plek waar we geen slangen of schorpioenen wilde uit zien komen. Heel bijzonder was dat op onze camping een zwembad was. Hoe vindt je dat, een zwembad midden in de woestijn!

Prachtige rode duinen in Sossusvlei, en Death Valley. Die wilden we wel gaan beklimmen. Zacht warm zand. Eigenlijk moet je daar heel vroeg naar toe anders krijg je daar te veel hitte. Wij kwamen aan in de hitte. De mannen wilde ondanks de hitte wel de hoge duinen doen.

Marga en ik naar boven zien we de Belgen die we iedere keer tegen komen vanaf dat we Bagatelle verlieten. Wel hebben we gemerkt dat deze steeds vriendelijker werden. Dit alleen het resultaat was van onze vasthoudendheid om deze Belgen vrolijker te krijgen.

Hè, kijk wie komen daar de berg af? De Afrikaan die panne had. Haha, en hij had zijn vrouw toch maar opgehaald!

De Sesriem kloof was diep en één grote steen massa. Vroeger liep er water door de kloof. Nu ruikt het naar oude kelder door de soms wat vochtige plekken. Toch is het heel indrukwekkend om daar te lopen. Wanneer aangekomen bij het eind hoor je dieren. Onbeduidend het waren vogels en de andere geluiden leken op apen.

Natuurlijk zijn we wezen barbecuen en uit eten geweest. Leuk uit eten zijn we bijvoorbeeld geweest in Swakopmund wat al dichter bij de zee ligt. Swakopmund heeft een oud treinstation die ze om hebben gebouwd tot een hotel. Daar kan je chic eten. Dus wij met onze slippers die onder het camping-stof zaten...........

Een boottocht in Walvis Bay is zeker aan te raden. Wel even een jasje aan want het kan koud zijn op het water. Pelikanen en zeehonden komen op de boot. De pelikanen hebben zelfs een naam zoals Opa, Baby, Oscar. Een lunch met oesters krijg je na de uitleg over de stranden met zeehonden, boortoren, en oesterlijnen.

Een aquarium daarna bezoeken met haaien, roggen, vissen die over je heen zwemmen en dan een strandwandeling. Zwemmen in de zee is niet aan te raden door de koude en zuigende onderstromen. Wel zijn er een paar kleine stranden waar je wel kan zwemmen Helaas er was nergens een restaurant waar we terecht konden. We zijn toen naar de camping gegaan en hebben daar in het restaurant verrassend lekker gegeten.

Hans wilde op de terugweg naar de dinosaurus voetstappen. Deze staan niet aangegeven in de boekjes. Wel op de wegenkaart. Een omweg naar Omururu en de dinosaurus stappen was de moeite waard.

Omururu heeft ook een prachtige Lodge met een restaurant waar bijvoorbeeld neushoorns, een schildpadden, eenden, en een jonge giraf, om een waterhol lopen.

Bijna thuis tegen schemer aan stond er een auto op de weg stil. Een wagen vol geladen met de hele familie in de open achterbak. Ongeveer 4 pluggen zaten er al in de lekke achterband. Nee, geen reserve wiel. Ze wilden wel nog een plug van ons.

Zo goed en zo kwaad als het ging probeerden de mannen de band te plakken. Onderwijl liet ik maar even een 6 minuten durende kinderfilmpje van David en Sofie zien en twee tijdschriften en 5 tractaten verspreid. Het bandenplakken ging niet helemaal goed. Dus hebben ze de band zoveel mogelijk opgepompt zeiden: " Als degene die in de bak zitten allemaal aan een kant gaan zitten. Nu meteen gaan rijden dan kom je nog ergens".

Rond 7 uur zaten we aan de pizza. Een dag eerder waren we weer in Outjo. Een dag eerder, leek ons toch wel handig dat we nog een dag hadden om op te ruimen en te studeren.

We gaan er weer tegenaan!

We zien uit naar jullie leuke reacties.

Tot snel,

Audrey.