Vakantie

Hoe leuk is dat!

Een land met zoveel verschillen verkennen! We gingen met z'n vieren naar de zee.

Dat was een lange rit want we gingen naar: Rehoboth, Lodge wildpark Bagatelle, Sossusvlei, Mariental, Death Valley, Sesriem kloof, Namib dessert, Swakopmund, Walvis Bay.

Op de terug weg zijn we de snelste weg gereden via Omaruru, Etjo, Kalkveld, Outjo.

Vroeg op want er is nog zoveel te zien! Daar gingen we onze auto vol geladen met kampeer spullen. Niet elke dag wilden we kamperen. We hadden al een afspraak gemaakt om 2 nachten te slapen in een Lodge-wildpark Bagatelle. Eénmaal daar aangekomen kijk je je ogen uit. Struisvogels, orix, hertebeesten, wildebeest, pauwen, grondeekhoorn, te veel om op te noemen. Heel speciaal was de cheeta. Er zijn verschillende cheeta's in dit park. Sommige gevangen anderen lopen los. Deze zijn dan afgescheiden door een hek gezamenlijk met ander dieren. Het is dan ook een groot park waar deze dieren heerlijk hun eigen territorium kunnen behouden.

Een rondrit hebben we gemaakt in een speciale safari wagen van Bagatelle zelf en vrienden van ons hadden ons meegenomen voor een privé rit.

Eerst gingen we naar de tamme cheeta. We mochten mee naar binnen. Daar werd hij gevoerd. De gids vertelde dat hij vol geduld deze dieren tam maakt. Boeren met vee kunnen hem inschakelen om de cheeta te vangen in plaats van de cheeta af te laten schieten. Het gebeurt ook wel dat er een volwassen cheeta word afgeschoten en dat er dan nog een jong is. Soms word deze dan ook door deze "cheetafluisteraar", opgevangen. Als we wilden konden we de cheeta ook aaien. We stonden in een halve kring te praten half bevangen door de zon en te luisteren naar de "cheetafluisteraar" kwam de cheeta van opzij en kwam op Marga af en wilde op zijn achterpoten gaan staan. De "cheetafluisteraar" gaf hem een ram met de voederbak. "Hij wilde spelen" zei de "cheetafluisteraar".

Mariental daar hebben we de Koninkrijkszaal gezien. We waren er naar op zoek. Heel toevallig kwamen een pionier tegen die taxi chauffeur is. Hij woont bij de Koninkrijkszaal samen met zijn vrouw. In Bagatelle hadden wij met hun kennis gemaakt. De taxichauffeur zei dat de kinderen die hij moest ophalen, wel even konden wachten hij ging ons toch maar even de Koninkrijkszaal laten zien. Het was een prachtige Koninkrijkszaal met woningen aan de achterkant. Wat opvallend was dat er een foto en kaart hing van de gemeente Ede uit Nederland. Daar kwamen de kinderen al aan van een school vanaf de overkant die de taxichauffeur moest ophalen. Grappig nu kwamen ze naar hem toe.

In Namibië zijn de wegen lang niet altijd geasfalteerd. Je komt er bijna niemand tegen. Wildpark Etosha is even groot als Nederland. In Nederland leven we met 17 miljoen mensen. In heel Namibië leven twee miljoen mensen. Onderweg op een greffelroad naar onze volgende verblijfplaats zagen we een ezelskarretje staan. Eénmaal dichterbij bleek het een vrouw te zijn die op een krukje voor haar caravan zat. Door de warmte en onze snelheid reden we haar voorbij. Toen we bij de camping aankwamen, pas na een uur rijden, kwamen we een Afrikaan tegen die ons vroeg of we zijn vrouw hadden gezien met caravan. Hij had problemen met de trekhaak. Wij voelden ons wel schuldig dat wij niet voor die vrouw gestopt hadden.Maar die Afrikaan. Waarom was hij niet eerder afgeslagen om hulp te vragen bij een Lodge? Die kwamen we genoeg tegen.

Sossusvlei- Woestijn. Het was wel even wennen vanuit de weelde van Bagatelle in een klein tentje. Ik noem het een ploep tentje, want je haalt de tent uit de zak en hij springt ploep door de ringen in zijn vorm. Alleen deze geleende tent had een gat in de onderzijde. We waren toen in de woestijn daar, kunnen slangen en schorpioenen zijn. Wanneer wij onze luchtbedden hadden opgepompt merkten we dat deze net niet pasten dus, proppen maar. Het gat in de onderzijde werd door de spanning nog groter. De wind wakkerde om ons heen. Ons tentje dreigde op te steigen! Naar wij dachten, "Duck tape dat is onze redding". Dit bleek niet voldoende te wezen. Wat was het warm in de tent. Veel te warm voor de slaapzakken. Dus propte we deze maar boven op de plek waar we geen slangen of schorpioenen wilde uit zien komen. Heel bijzonder was dat op onze camping een zwembad was. Hoe vindt je dat, een zwembad midden in de woestijn!

Prachtige rode duinen in Sossusvlei, en Death Valley. Die wilden we wel gaan beklimmen. Zacht warm zand. Eigenlijk moet je daar heel vroeg naar toe anders krijg je daar te veel hitte. Wij kwamen aan in de hitte. De mannen wilde ondanks de hitte wel de hoge duinen doen.

Marga en ik naar boven zien we de Belgen die we iedere keer tegen komen vanaf dat we Bagatelle verlieten. Wel hebben we gemerkt dat deze steeds vriendelijker werden. Dit alleen het resultaat was van onze vasthoudendheid om deze Belgen vrolijker te krijgen.

Hè, kijk wie komen daar de berg af? De Afrikaan die panne had. Haha, en hij had zijn vrouw toch maar opgehaald!

De Sesriem kloof was diep en één grote steen massa. Vroeger liep er water door de kloof. Nu ruikt het naar oude kelder door de soms wat vochtige plekken. Toch is het heel indrukwekkend om daar te lopen. Wanneer aangekomen bij het eind hoor je dieren. Onbeduidend het waren vogels en de andere geluiden leken op apen.

Natuurlijk zijn we wezen barbecuen en uit eten geweest. Leuk uit eten zijn we bijvoorbeeld geweest in Swakopmund wat al dichter bij de zee ligt. Swakopmund heeft een oud treinstation die ze om hebben gebouwd tot een hotel. Daar kan je chic eten. Dus wij met onze slippers die onder het camping-stof zaten...........

Een boottocht in Walvis Bay is zeker aan te raden. Wel even een jasje aan want het kan koud zijn op het water. Pelikanen en zeehonden komen op de boot. De pelikanen hebben zelfs een naam zoals Opa, Baby, Oscar. Een lunch met oesters krijg je na de uitleg over de stranden met zeehonden, boortoren, en oesterlijnen.

Een aquarium daarna bezoeken met haaien, roggen, vissen die over je heen zwemmen en dan een strandwandeling. Zwemmen in de zee is niet aan te raden door de koude en zuigende onderstromen. Wel zijn er een paar kleine stranden waar je wel kan zwemmen Helaas er was nergens een restaurant waar we terecht konden. We zijn toen naar de camping gegaan en hebben daar in het restaurant verrassend lekker gegeten.

Hans wilde op de terugweg naar de dinosaurus voetstappen. Deze staan niet aangegeven in de boekjes. Wel op de wegenkaart. Een omweg naar Omururu en de dinosaurus stappen was de moeite waard.

Omururu heeft ook een prachtige Lodge met een restaurant waar bijvoorbeeld neushoorns, een schildpadden, eenden, en een jonge giraf, om een waterhol lopen.

Bijna thuis tegen schemer aan stond er een auto op de weg stil. Een wagen vol geladen met de hele familie in de open achterbak. Ongeveer 4 pluggen zaten er al in de lekke achterband. Nee, geen reserve wiel. Ze wilden wel nog een plug van ons.

Zo goed en zo kwaad als het ging probeerden de mannen de band te plakken. Onderwijl liet ik maar even een 6 minuten durende kinderfilmpje van David en Sofie zien en twee tijdschriften en 5 tractaten verspreid. Het bandenplakken ging niet helemaal goed. Dus hebben ze de band zoveel mogelijk opgepompt zeiden: " Als degene die in de bak zitten allemaal aan een kant gaan zitten. Nu meteen gaan rijden dan kom je nog ergens".

Rond 7 uur zaten we aan de pizza. Een dag eerder waren we weer in Outjo. Een dag eerder, leek ons toch wel handig dat we nog een dag hadden om op te ruimen en te studeren.

We gaan er weer tegenaan!

We zien uit naar jullie leuke reacties.

Tot snel,

Audrey.

Namibië zucht!

Al vier jaar is er weinig regen gevallen.

Neerhangende bomen door wind en regen.

Dat is nodig in Namibië.

In Outjo viel er deze maand regelmatig een goede stortregen op de metalen daken.

In de arme wijk blikkiesdorp is er niet altijd een lekdicht dak.

In de buurt van Twijfelfontein, Organpipes, Petrified forest, Vingerklip,

valt er haast geen regen.

Een liftster met baby en kin-kroeshaar vertelde dat van de 41 koeien bij haar in de buurt door de droogte, nog maar één koe over is.

Opletten geblazen is het voor overstekend wild. Wanneer het donker is zie je oogjes in de berm oplichten, door de koplampen van de auto.

Voor ons, zijn er in Namibië vreemde geluiden van vogels wat soms heel komisch is. De honden worden na het gekukel van de haan in de ochtend ook wakker en laten zich dan horen.

Geuren van hout en stof dringen ons neuzen binnen.

Muggen, vliegen, torren, mieren. We houden ons eten opgeborgen en zijn bewapend met Deet, tekentang, verband en gif-uitzuigapparaten voor erger.

Namibië is opgedeeld in stadjes, dorpen en farms. Op een farm word dan Game (wild) gehouden of koeien en geiten. Weinig mensen verbouwen groenten.

Lange afstanden worden hier gereden zoals naar de kring in Tsumeb 6.00 uur in de ochtend weg, 3 uur rijden met 10 personen in onze auto.

Veel eten en drinken namen we mee voor allen die wij konden laven.

Wanneer we onderweg zijn nemen we bijbelse lectuur mee. Altijd is er wel iemand die een gesprekje wil of meer wil weten over de bijbelse waarheden.

We spreken dan met hen bijvoorbeeld dat God de schepper van alles een naam heeft en dat Jehovah de vader is van Jezus en deze niet dezelfde zijn.

Zoals overal zijn er mensen die hun eigen religie maken. In Namibië is er zelfs een man die de mensen laat geloven dat God geld geeft. In de straten zijn mensen die telefoonkaarten verkopen, de Himba die sieraden en snuisterijen verkopen, mensen die melk verkopen van hun koeien, plastic zakjes met limonade, ijs, oliebollen en paddestoelen verkopen.

Iedereen heeft geld nodig voor hun levensonderhoud.

Hoe moeilijk is het om in Namibië werk te vinden?

Er is geen werk of wanneer er werk is zijn het lage lonen.

Vaak word er misbruik gemaakt van werkers door hun niet het werk te laten doen waarvoor deze zijn aangenomen.

Werkgevers willen de lonen niet altijd uitbetalen. De werkgevers verzinnen dan dat hun personeel niet aan hun verwachting hebben voldaan of gestolen hebben.

Wanneer het loon toch word verkregen, word het gelijk uitgegeven.

Bijna elke Namibiër heeft een mobile telefoon.

Telefoneren en drank dat is toch wel, vinden vele, de eerste levensbehoefte.

Twee keer in de week staat de gemeente met de lectuur karretjes. Dat vind ik leuk om te doen. Politie die langs komt lopen moedigen soms mensen die tussen hen inlopen aan om lectuur te nemen.

Een politie agente die langs kwam lopen prijsde ik om haar stevige schoenen want een andere passerende agente had pumps. Ik zei tegen haar dat zij vast heel hard kon lopen met die stevige schoenen in tegenstelling tot haar collega. Waarop ze het maar even voor deed hoe hard ze rennen kon!

De taal Kwanyama hadden we niet meer voor de politie agente in ons karretje staan. Van de week hebben we alle 15 talen aan lectuur die we hebben in de Koninkrijkszaal uit dozen gehaald geteld en op orde gezet in rekken. De politie agente wilde wel lectuur over wat de bijbel zegt over het gezinsleven. Ze had mij haar naam gegeven en hebben het afgegeven op het politiebureau met een uitnodiging voor de vergadering.

Morrow, morrow, how are you? I am fine. Zo spreekt men hier. Het tijdschrift Ontwaakt nummer 1 spreekt over depressie onder tieners. Ook al zegt men hier "I am fine " wil het niet zeggen dat dat ook zo is. Het tijdschrift Ontwaakt Is hier goed verspreid.

Op blz. 7 staan tips wat kan helpen bij een depressie.

Een dagboek, bijbelversen die versterken en vertroosten, positieve muziek, noteer telefoonnrs. van mensen die je kan bellen wanneer men depressief is en foto's van mensen die je lief zijn.

En wat ik dan ook heel leuk vind wat op deze bladzijde staat is de emoticon smile. Lichaam en geest werken samen. Wanneer je depressief bent maar je probeert toch te lachen dan help je jezelf om positief te denken.

Wanneer ik het over de smile-emoticon had kreeg ik mensen met een brede lach te zien.

Dat alleen al is toch de moeite waard van ons werk!

Leuk als je een reactie wil schrijven,

Audrey.

Wat een voorrecht

In Windhoek staat het vertaalkantoor van Jehovah's Getuigen daar zijn we geweest om ons vervoer te regelen.

De talen die in Namibië worden gesproken zijn o.a. Herero, Damara, Afrikaans, Engels, Kwanyama(Oshikwanyama) en Ndonga (Oshindonga).

Omdat er zoveel verscheidenheid is in volken en talen is het nodig om de lectuur die het goede nieuws van de Bijbel verteld te vertalen. In 2013 waren er al in de wereld op meer dan 190 locaties ruim 2700 vertalers aan het werk om het goede nieuws in meer dan 670 talen te helpen verspreiden.

Dit word allemaal op vrijwillige basis gedaan.

Een familie gevoel kregen wij direct wanneer we daar aankwamen. We hebben toen al nieuwe broeders en zusters leren kennen die ons een warm onthaal gaven.

Met ons vervoer, twee auto's een Ford personenwagen en een Ford terreinwagen kwamen we in Outjo aan. Wat een prachtige tuin. En met een "in twee slagen ben je aan de overkant zwembadje" bij ons appartement waren we helemaal in onze sas.

Elke dag is druk bezet. Een dag bestaat uit prediken, een bijbelcursus geven, studeren vergaderingen bezoeken en dingen regelen voor de gemeente. Toen we in Nederland waren hadden we aandelen gekregen voor op het podium tijdens de vergaderingen. TV kijken of een boek lezen daar komen we niet aan toe. We komen hier om te prediken, wat voor de christelijke gemeente te betekenen en af en toe wat van Namibië te bekijken.

Door de weeks prediken wij in de arme wijk. Wat blikjesdorp of de location word genoemd. Het woord blikkie is wel heel toepasselijk als je ziet dat een huis uit metalen golfplaten bestaat dan begrijp je het woord meteen. Stikheet is het in een blikkie en wanneer het regent dan kan deze soms nogal lekken. Heel blij ben ik met mijn uitklapbaar krukje, paraplu of hoed en mijn tablet die ik steevast meeneem tijdens de prediking. Bij veel adressen kan je in de schaduw even een gesprek over de bijbel hebben. Het beste is dan ook om altijd met z' n tweeën te gaan, vrouwen niet alleen te laten werken in een blok en iemand bij je te hebben als tolk. In Nederland hebben we al veel gedownload aan video's en lectuur in andere talen op onze tablet. Hier komen we tot de ontdekking dat we nog meer talen moeten toevoegen. Het internet is hier superrrrr traag! Dat is wel een dikke min-punt!

We hebben met z'n vieren al bijbelstudies opgericht. De mensen die hun blikkie netjes hebben daar zien we wel wat in. Deze zijn niet lui en willen wat beters in hun leven.

Gezellig romantisch uit eten gaan, dat valt niet mee hier. Dan maar aan een zes persoonstafel helemaal alleen met z'n twee..........oh nee niet alleen. Een papegaai in een kooi die er nooit uit mag hield ons gezelschap. Ik wilde hem leren dat hij de naam Jehovah kon zeggen. Opeens kwam de serveerster die een doek over de kooi gooide. Ook niks aan zeg.

Verrassing H & M hadden voor ons een overnachting geboekt in het Wildpark Etosha! Wat lief. Zelf gingen ze ook mee. Wel slim. Ze hadden voor hun zelf een andere kamer geboekt en overdag gingen we met hun op safari in onze eigen terreinwagen.

Vroeg in de ochtend en later op de dag heb je het meeste kans dat je wilde dieren ziet. Wij hebben gezien zebra's, giraffen, steenbokken, springbokken, kudu's, leeuwen op jacht die een bokje vingen. Dat was een consternatie! Ik heb het gefilmd wanneer we weer terug zijn zal ik wel aanvullende filmpjes, foto's en dergelijke toevoegen aan de verhalen. Dat gaat hier niet lukken met het dikke min-punt, intersnert!

Olifanten konden we niet vinden. De diesel was op bij een benzinetank station in Etosha. Daarom moesten we een ander station zoeken die nog wel brandstof hadden. Bij het volgende station sprak Oscar een gids aan. De gids vertelde Oscar dat we in het Oosten van Etosha de olifanten gegarandeerd konden vinden. Daar vonden wij ze werkelijk. Te leuk die jonge olifanten. Gekke baby's met hun ongecontroleerde bewegingen met hun benen en hun slurfje!!!!!

Dank jullie wel H & M voor deze twee mooie dagen!

Bedankt Jehovah voor alle leuke, mooie interessante dieren die u heeft gemaakt!

De reis

Ons vliegtuigreis naar Namibië zou zijn:

Amsterdam-Londen-Johannesburg-Windhoek.

Helaas het was geen grapje!

Onze vlucht naar Londen was geannuleerd!

Een tussenstop in Nairobi kregen wij aangeboden.

Deze bleek drie uur later te vertrekken.

Naast mij aan de balie van Schiphol, stond een man waarvan de voorletters op zijn ticket niet correspondeerde met zijn paspoort.

De balie medewerker had hem gematst en de verandering aangepast.

Wel waarschuwde de balie medewerker bij de volgende keer wanneer de man weer een boeking plaatste hier goed op te letten.

Anders zou de verandering 240,00 euro kosten.

Van al onze familie en vrienden hadden we afscheid genomen in de vertrekhal.

Wat lief dat ze waren gekomen.

In alle vliegtuigen waar we in hebben gezeten kregen we eten

en drinken die bij de reis waren inbegrepen.

Nairobi had heerlijke koffie op de vluchthaven.

Leuk om daar even gezeten te hebben en wat cultuur te hebben opgesnoven.

Mooie gezichten er sterke karaktertrekken hebben de mensen daar.

Na al vele malen de douane te zijn gepasseerd kwamen we in Namibië aan.

Regen viel met pijpenstelen uit de hemel!

Na een half uur kwam er een bus ons halen om daar weer door de douane te gaan.

Een paar meter na de ingang van de hal stond een warmte-camera.

Iedere reiziger moest er voor plaatsnemen.

De meters ruimte voor de rij mensen was te kort. Alle overige reizigers stonden buiten in de stromende regen te wachten wanneer zij aan de beurt kwamen.

Bij de douane:

-"Mag ik uw paspoort"

Vroeg de vrouwelijke douanier.

Braaf gaf ik mijn paspoort en mijn gele kaart.

In de gele kaart zat een scheurtje.

Ze pakte het papier en scheurde het zo door.

" Wat is dit?"

Zei de vrouw boos en wuifde mij helemaal achteraan de mensen die

na mij naar binnen waren gekomen.

Daar moest een nieuwe gele kaart in worden gevuld

en moest ik achteraan de rij weer plaatsnemen.

Opnieuw bij de douane- balie aangekomen was ik als enige van mijn reisgezelschap.

De rest stond al bij de bagage band.

"Hoe lang blijft u? Waar is uw retour-ticket."

Vroeg nu de douanier.

Huh?

Sorry, retour ticket heb ik niet. Mijn vrienden hebben mijn retour-ticket.

De ticket willen ze ook zien of je de gele kaart naar waarheid hebt ingevuld voor de dag van vertrek.

Mijn retour-ticket mocht ik ophalen en onze vriend die de ticket had liep even mee en vroeg vriendelijk aan de douanier of deze nog meer nodig had.

Ik kon niks zien wat de douanier deed ik moest op mijn tenen staan.

1.58 m ben ik en de balie was 1.50 m.

Opééns hoorde ik een geluid dat ik ken.

Hij zette een stempel.

" Even open houden dan droogt de inkt "

Ja, meneer de douanier.

Bedankt, pfff ik heb het heet, welkom in Namibië!

"Doe maar twee taxi' s voor vier personen en vijf koffers"

Zeiden wij aan de vliegveld-balie in Windhoek en wij reisden af naar een onderkomen in Windhoek zelf.

In tegenstelling tot wat wij verwacht hadden

was het landschap groen en niet dor.

Eenmaal opgefrist en wel na onze koffers te hebben gezet in ons onderkomen gingen we naar Joe's Beerhouse waar je alle soorten vlees kan eten.

Wild vlees zoals zebra, krokodil, springbok en kudu kan men hier eten.

Al het vlees dat in restaurants word bereid is uitgebloed

en word dan meestal op een spies gezet.

Bij Joe' s zijn bierflessen, snuisterijen opgehangen en neergezet in de leuke hoekjes die gemaakt zijn van hout en riet.

Het was een reis van 28 uur en Joe's Beerhouse was een goed begin voor onze

twee maanden durende werk-vakantie!

Reis jij met ons mee?

Ja!

Zeiden wij meteen als antwoord op de vraag van Hans & Marga,

Gaan jullie mee naar Namibië?

Als je zin hebt, schrijf je hiernaast in

en volg ons d.m.v. deze reisverslagen.

Geniet ervan,

Oscar & Audrey.

Doel van onze reis:

https://www.jw.org/finder?docid=502013341&wtlocale=O&srcid=share

Let op:

- Wanneer je in het onderstaande vak bij reacties emoticons gebruikt wordt dit omgezet in vraagtekens.

- Het invul-veld rechts voor e-mail adressen is niet te zien op een gsm. Gebruik hiervoor een ander apparaat.